Amfetamine

Amfetamine werd voor het eerst in 1887 gesynthetiseerd door de Roemeense chemicus Lazăr Edeleanu. Toen men er in 1927 achter kwam dat amfetamine verlichting geeft bij astma en bronchitis werd het voorgeschreven in de vorm van inhalators. Al snel werd opgemerkt dat de stof ook andere werkingen had.

Amfetamine werd in de jaren 30 populairder en het werd in de Tweede Wereldoorlog zowel aan Duitse, als aan geallieerde zijde, als ondersteunend middel gebruikt wanneer er werd gevochten.

Men ervoer in de jaren 40, dat de bijwerkingen van amfetamine zeer ernstig konden zijn. Gedurende de Tweede Wereldoorlog werden amfetamine en daaraan verwante stoffen als benzedrine en dexedrineop grote schaal van officiële zijde voorgeschreven aan militairen. Piloten konden erdoor langer alert blijven. Maar het middel bleek onder meer hartklachten te veroorzaken die tot het verlies van levens leidden. Amfetamineproducten werden daarom alleen nog op recept verstrekt. Artsen schreven die tot begin jaren 60 vrij gemakkelijk uit. Later kwamen er steeds meer illegale laboratoria waar amfetamine werd geproduceerd. Tijdens de Vietnamoorlog nam het drugsgebruik onder Amerikaanse militairen eind jaren 60 extreme vormen aan. Ongeveer 60% van de militairen gebruikte drugs, waaronder veel amfetaminen.

Drugslab test het effect van amfetamine

Amfetamine is een zogenaamd sympathicomimeticum; het bootst de werking van verschillende stoffen in het sympathisch zenuwstelsel na. Belangrijke neurotransmitters in het sympathisch zenuwstelsel zijn noradrenaline en adrenaline. Amfetamine is een agonist van deze stoffen, het zorgt ervoor dat er extra veel vrijkomt en dat het extra lang doorwerkt. Amfetamine, net als efedrine, wordt opgenomen door het uptake-1 systeem van het presynaptisch deel en zorgt ervoor dat noradrenaline in de synaps vrijkomt waar het postsynaptische α- en β-receptoren stimuleert.

Amfetamine zorgt dat noradrenaline langer in de synaps aanwezig blijft, omdat het de opname van noradrenaline in het presynaptisch deel door middel van uptake-1 inhibeert. Amfetamine heeft ook een inhiberende invloed op de monoamino-oxidase, dat normaal gezien 20% tot 40% noradrenaline in het presynaptisch deel afbreekt na opname uit de synaps. De overige 60% tot 80% van de heropgenomen noradrenaline uit de synaptische spleet kan weer opgenomen worden door vesikels.

Activering van het sympathisch zenuwstelsel vindt normaal gesproken plaats bij gevaar of spanning. Noradrenaline en adrenaline maken het lichaam klaar om snel te reageren, de stofwisseling krijgt minder prioriteit en de eetlust vermindert, de hartslag bloedsuiker bloeddruk worden verhoogd, de spieren geven een grotere prestatie.

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert